Tαξίδι...

Άνθρωποι χάνονται καθημερινά.

Χάνονται.Δεν μπορείς να τους έχεις πια δίπλα σου.Να τους μιλάς.Να γελάτε μαζί.Να πονάτε μαζί.Πλέον έχεις μόνο αναμνήσεις.

Το αιώνιο γιατί??!Γιατί να πεθαίνουν οι ανθρώποι?!Γιατί ρε φίλε...Δεν λέω να πεθάνεις,όταν όμως έχεις ζήσει τη ζωή σου.Να πεθάνεις 100 χρονών.Να υποδεχτείς τον θάνατο σαν καλό φίλο.Εναντιώνομαι όμως όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν νέοι.Δεν έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή.Και είναι ακόμα πιο δύσκολο για τους συγγενείς τους.

Εγώ δεν ήξερα πως είναι να πονάς.Ούτε ακόμα ξέρω πολύ. Αλλά βλέπω τους φίλους μου να πονούν.Και πονάω διπλά.Δεν θέλω να κάνω τίποτα σήμερα. Μακάρι να ήμουν κοντά στον φίλο μου που πονάει.Δεν θα είχα τίποτα να του πω.Αλλά θα είχα τόσα να του δώσω.Μια μεγάλη αγκαλιά.
Αλλά είμαι μακριά.Θέλω να κάτσω σπίτι.Και να μην κάνω τίποτα.Δεν θέλω να πάω αύριο για χόκευ.Ούτε τη κυριακή να βρεθώ με τα παιδιά.Θέλω να μείνω μόνη.Και η σκέψη μου να είναι μαζί του.

Σήμερα έμαθα για τον θάνατο της μητέρας ενός πολύ καλού μου φίλου απ'τη Ρόδο. Στεναχωρήθηκα αρκετά.Και ακόμα είμαι στεναχωρημένη. Γιατί τον έχω στην καρδιά μου.Ένα τόσο καλό παιδί.Τη μητέρα του δεν την ήξερα προσωπικά.Ήξερα όμως τον πατέρα του.Και τον ιδιο.Έκανε μαθήματα γαλλικών με τη μαμά μου και είμασταν συμμαθητές στο γυμνάσιο.Και έπειτα στο λύκειο,χαθήκαμε.Στην Αθήνα ως φοιτητές πλέον,ανταλάσσαμε δυο με τρεις κουβέντες στο facebook.

Aλλά πάντα τον λάτρευα.Θα πω κάτι πολύ κλισέ,αλλά ναι,ήταν σαν τον μεγάλο μου αδερφό.

Και τώρα μαθαίνω αυτό. Γιατί τα καλύτερα παιδιά,να πονάνε έτσι??!Τί είναι ,είναι κάτι σαν τιμωρία από την μοίρα?!Γιατί επειδή είναι καλά παιδιά?!Επειδή δεν κάνουν τίποτα κακό?!Επειδή ξέρουν να αγαπούν??!

Δεν πιστεύω στο Θεό.Ούτε στο παράδεισο και στην κόλαση.Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη.Πιστεύω ότι όταν πεθαίνεις,η ψυχή σου ζει.Έρχεται και σε βρίσκει μία βάρκα.Με την οποία πλέεις σε γαλάζια νερά με πολύχρωμα λουλούδια.Και τη νύχτα χιλιάδες πυγολαμπίδες φωτίζουν το μέρος όπου βρίσκεσαι. Και εάν η ψυχή σου είναι άφθαρτη,ο κόσμος που ζεις ,μετατρέπεται στο πιο όμορφο όνειρο που είχες δει όταν ζούσες. Και φτιάχνεις εσύ τον κόσμο που θα πλανιέται η ψυχή σου. Και μπορείς να συναντήσεις αγαπημένες ψυχές που έχασες.

Αν όμως η ψυχή σου είναι φθαρμένη,ψυχρή,ή γεμάτη κακία, τότε η βάρκα σε οδηγεί στα δικά της όνειρα.Που δεν είναι και τόσο γαλήνια.Ξανά βλέπεις τα πράγματα που έκαναν τη ψυχή σου να καταστραφεί. Και δεν μπορείς να φτιάξεις τον δικό σου κόσμο.Τέρμα οι επιλογές.

Για όσους ανθρώπους χάθηκαν,ελπίζω να έχουν βρει το δικό τους παράδεισο.Να έχουν αναπαυθεί οι ψυχές τους και να είναι γαλήνιες.

Για τους συγγενείς τους,καλό κουράγιο.Για τον αγαπημένο μου φίλο,καλή δύναμη.Δεν είσαι μόνος.Έχεις τους φίλους σου.Έχεις εμένα.

Αυτοί που αγαπάμε δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας.Ζουν πάντα μέσα μας.Ζουν πάντα στην καρδιά μας.

Υπέροχες Μέρες

Το 2013,σχεδόν ο περισσότερος πληθυσμός της χώρας,διαθέτει ένα προφίλ σε ένα γνωστό site,που ονομάζεται facebook και καθημερινά ή εβδομαδιαία ,ασχολείται με αυτό. Σ'αυτή τη γνωστή μας σελίδα λοιπόν, ένα από τα βασικά "κουμπιά" είναι το "like" ή στα ελληνικά το "Μου αρέσει".
   Μπορείς να το πατήσεις για μια εικόνα,ένα βίντεο,ένα σχόλιο ή για ένα στάτους.Άλλοι το πατάνε γιατί κάτι τους αρέσει πραγματικά,άλλοι για να ειρωνευτούν,άλλοι για να συμφωνήσουν,άλλοι για να ανταγωνιστούν.

Τί θα γινόταν όμως αν είχες αυτό το κουμπί και στην πραγματική σου ζωή? Και βασικά αυτό που αναρωτιέμαι...έχουμε ποτέ σκεφτεί τί πραγματικά μας αρέσει στη ζωή?Και αν έχουμε βρει αυτά που μας αρέσουν,τα έχουμε εντάξει στην ρουτίνα μας,ή τα έχουμε αφήσει στα παρασκήνια μαζί με τον εαυτό μας?

Εγώ προσωπικά,ποτέ δεν έχω κάτσει να γράψω ποια είναι τα πράγματα που μου αρέσουν.Το συνειδητοποιήσα σήμερα,που διάβαζα το τετραδιάκι μιας πολύ καλής μου φίλης.Και δεν έχω εντάξει κάτι από αυτά που τώρα,σκέφτομαι ότι μου αρέσουν στη καθημερινοτητά μου.Ίσως γι'αυτό να μου φαίνεται ότι δεν ευχαριστιέμαι την κάθε μου ημέρα.

Λοιπόν...

Μου αρέσουν πολύ τα πουα,τα φουστάνια και τα περίεργα αξεσουάρ.
Μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα,η θάλασσα και η άμμος.
Μου αρέσουν τα ταξίδια και οι ξένες επαρχίες.
Μου αρέσουν οι λήψεις με μια φωτογραφική ή με μία κάμερα.
Μου αρέσει το πορτοκαλί,το πετρόλ,το βυσσινί.
Μου αρέσει ο χυμός μανταρίνι,φράουλα,μπανάνα-βύσσινο.
Μου αρέσουν τα αχλάδια,τα κεράσια και οι βανίλιες.
Μου αρέσει να ζωγραφίζω.
Μου αρέσει να βάζω γκλίτερ και χρώματα στο πρωσοπό μου.
Μου αρέσουν τα γυαλιά ηλίου και τα παπούτσια.
Μου αρέσει να χορεύω όταν δεν με βλέπει κανείς.
Μου αρέσει να τραγουδάω στη μπανιέρα.
Μου αρέσουν τα κάστρα στην άμμο και τα παγωτά.
Μου αρέσει ο Χάρυ Πότερ και ο κόσμος της μαγείας και της φαντασίας.
Μου αρέσει το γράψιμο.
Μου αρέσει να φτιάχνω "πραγματικές" ιστορίες στο μυαλό μου.
Μου αρέσουν τα μπαλόνια από ήλιον,οι κούνιες και οι τσιχλόφουσκες.
Μου αρέσουν οι πολύχρωμες κάλτσες.
Μου αρέσει το άραγμα σε γρασίδια.
Μου αρέσουν τα χρώματα της άνοιξης.
Μου αρέσει να τρώω φαγητό του αεροπλάνου.
Μου αρέσει να τρολάρω τους φίλους μου.
Μου αρέσει να φτιάχνω γλυκά.
Μου αρέσει να δημιουργώ νέους συνδυασμούς ντυσιμάτων με τα ρούχα μου.
Μου αρέσει η μουσική και το καραόκε.
Μου αρέσουν τα κομφετί και οι γιορτές.
Μου αρέσουν τα τρας πάρτυ και η σακγρία.
Μου αρέσουν οι Ισπανοί και οι Σουηδοί.
Μου αρέσουν οι ρομαντικοί,οι ξανθοί,οι γαλανομάτες-πρασινομάτες.
Μου αρέσει ο πουρές.
Μου αρέσει να φτιάχνω δώρα για τους άλλους.
Μου αρέσει να τσαλαβουτώ σε λακούβες όταν βρέχει.
Μου αρέσει το ποδήλατο.
Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους.
Μου αρέσει να μιλώ για προσωπικές εμπειρίες.
Μου αρέσει να είμαι σημαντική για κάποιους.
Μου αρέσει να με αγαπούν και να μου το δείχνουν.
Μου αρέσει να μιλάω στον εαυτό μου (μερικές φορές)
Μου αρέσει ο ήχος της άρπας και του ξυλόφωνου.
Μου αρέσουν τα λάμα,οι μονόκεροι και οι πιγκουίνοι.
Μου αρέσει η δουλειά του Sebastien Millon.
Mου αρέσουν τα αγγλικά (british english)
Mου αρέσουν τα άκρα των χεριών.
Μου αρέσουν τα vintage και τα ρετρό πράγματα.
Μου αρέσουν οι γάτες ,οι σκύλοι,οι πεταλούδες,τα σαλιγκάρια.
Μου αρέσει να κοιμάμαι υπό τον ήχο της βροχής.
Μου αρέσει η ξένη λογοτεχνία.

Χμμμ...κόλλησα.Δεν μου έρχεται κάτι άλλο.Μου φαίνεται παιδιάστικο να προσπαθήσω να βάζω πιο πολλά από τα παραπάνω στη ρουτίνα μου.Ίσως όμως,αυτό να με σταματάει.Ίσως αυτό να είναι το εμπόδιό μου ως προς τις υπέροχες μέρες.Γιατί το πώς θα είναι οι μέρες μας,το καθορίζουμε εμείς.Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε καταπληκτικές ζωές!Στο χέρι μας είναι!Ας πάρουμε το μαγικό μας ραβδί,ή το ξίφος μας,ή το μαύρο άλογό μας και ας ξεκινησουμε!!

Και μην ξεχνάς..μόνο αν γράψεις κάτω τί σου αρέσει,θα αποδεχτείς το γεγονός ότι οι μέρες σου,μπορούν να γίνουν και καλύτερες!

Καλή Επιτυχία :)