Καλή χρονιά!Ας κάνουμε αυτά που επιθυμούμε πράξεις!Αυτή είναι η ευχή μου για φέτος.
Όταν ήρθα στην Ελλάδα για τις διακοπές των Χριστουγέννων ,μου φάνηκε σαν να μην είχα πάει καθόλου στην Lille. Σαν όλους αυτούς τους 4 μήνες να μην τους έζησα ποτέ. Σαν να ήταν όνειρο διάρκειας ενός λεπτού, και μόλις είχα ξυπνήσει.Περίεργο.
Οι διακοπές τελειώνουν και σιγά σιγά έρχεται η ώρα της αναχώρησης. Το θέμα είναι ότι κατά πολύ βάθος, δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Και αυτό είναι κάτι που με παραξενεύει.
Εγώ που το όνειρο μου ήταν να ζήσω στο εξωτερικό, να γνωρίζω άλλους ανθρώπους, να κάνω νέα πράγματα, να είμαι ο εαυτός μου χωρίς τα επικριτικά σχόλια και τα κουτσομπολιά των Ελλήνων. Εγώ που είχα στην φαντασία μου τη ζωή στο εξωτερικό ως κάτι πολύ μεγάλο και ωραίο.
Νομίζω πως το πρόβλημα είναι,ότι η ζωή σε μια ξένη χώρα γενικά είναι δύσκολη. Και το γεγονός ότι δεν έχω βρει καλή παρέα.Και η παρέα που είχα βρει, τώρα φεύγει. Και το πρόβλημα του ότι δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου 100% λόγω της γλώσσας. Και όλο το άγχος των διαδικαστικών του εράσμους τους δύο πρώτους μήνες.
Βέβαια όλα αυτά βρίσκονται μες στο μυαλό. Η πολύ σκέψη,σκοτώνει. Το over thinking που λέμε.Παρατήρησα ότι εύκολα ξεχνώ λόγω του άγχους. Αγχώνομαι και ξεχνώ τα ωραία πράγματα που κάνω και τους στόχους που έχω βάλει.Και εντάξει είναι άλλοι τέσσερις μήνες. Κατά τη διάρκεια των οποίων ήδη έχω προγραμματίσει δύο σίγουρα ταξίδια, θα έρθουν οι φίλοι μου να με επισκεφτούν, θα έχει τα φεστιβάλ του επόμενου εξαμήνου, θα έρθουν καινούριοι φοιτητές. Όλα θα μπουν σε μια σειρά. Δεν λέω ότι θα σταματήσω να συναντώ δυσκολίες. Απλώς, πρέπει να μην ξεχνάω να βρίσκω την λάμψη σε όλα αυτά που κάνω. Μετά θα γυρίσω στην Αθήνα, και θα τα νοσταλγώ όλα.
Την αγαπάω τη Lille πολύ. Αγαπάω τους ανθρώπους της (από τις κυρίες στην γραμματεία της εστίας μέχρι τον μπάρμαν που δουλεύει στο poste). Και αγαπάω να μιλάω γαλλικά. Και ας κάνω και λάθη τις περισσότερες φορές. Έχω δεθεί με τη γλώσσα, και δεν μπορώ να σκεφτώ έναν ολόκληρο χρόνο δίχως να μιλάω γαλλικά. Μπορεί η ρουτίνα μου στην Lille, να είναι κατ'εμέ πολύ βαρετή, στο χέρι μου όμως είναι να την κάνω ενδιαφέρουσα. Τώρα γιατί, δεν το κάνω αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Νομίζω όλοι (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι), είμαστε καλοί στο να συνειδητοποιούμε τα προβλήματα και τα ελαττώματα μας, αλλά όταν πρέπει να οδηγηθούμε στην επίλυση τους ή έστω στην προσπάθεια αυτή, δεν κάνουμε τίποτα.
Απλώς πρέπει να μην ξεχνώ ένα πράγμα.Έχω 5 μήνες ακόμα στην Lille. Πέντε μήνες, τους οποίους πρέπει να εκμεταλλευτώ απ'όλες τις πλευρές.Θα κάνω πράγματα εκείνη την ώρα που τα σκέφτομαι και δεν θα αφήνω τίποτα "για αργότερα". Γιατί στο τέλος δεν θα τα κάνω ποτέ. Θέλω να μου δώσω την καλύτερη εμπειρία, της φοιτητικής μου ζωής. Και δεν πρέπει να το ξεχάσω για κανένα άγχος.
Αυτά.
Όταν ήρθα στην Ελλάδα για τις διακοπές των Χριστουγέννων ,μου φάνηκε σαν να μην είχα πάει καθόλου στην Lille. Σαν όλους αυτούς τους 4 μήνες να μην τους έζησα ποτέ. Σαν να ήταν όνειρο διάρκειας ενός λεπτού, και μόλις είχα ξυπνήσει.Περίεργο.
Οι διακοπές τελειώνουν και σιγά σιγά έρχεται η ώρα της αναχώρησης. Το θέμα είναι ότι κατά πολύ βάθος, δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Και αυτό είναι κάτι που με παραξενεύει.
Εγώ που το όνειρο μου ήταν να ζήσω στο εξωτερικό, να γνωρίζω άλλους ανθρώπους, να κάνω νέα πράγματα, να είμαι ο εαυτός μου χωρίς τα επικριτικά σχόλια και τα κουτσομπολιά των Ελλήνων. Εγώ που είχα στην φαντασία μου τη ζωή στο εξωτερικό ως κάτι πολύ μεγάλο και ωραίο.
Νομίζω πως το πρόβλημα είναι,ότι η ζωή σε μια ξένη χώρα γενικά είναι δύσκολη. Και το γεγονός ότι δεν έχω βρει καλή παρέα.Και η παρέα που είχα βρει, τώρα φεύγει. Και το πρόβλημα του ότι δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου 100% λόγω της γλώσσας. Και όλο το άγχος των διαδικαστικών του εράσμους τους δύο πρώτους μήνες.
Βέβαια όλα αυτά βρίσκονται μες στο μυαλό. Η πολύ σκέψη,σκοτώνει. Το over thinking που λέμε.Παρατήρησα ότι εύκολα ξεχνώ λόγω του άγχους. Αγχώνομαι και ξεχνώ τα ωραία πράγματα που κάνω και τους στόχους που έχω βάλει.Και εντάξει είναι άλλοι τέσσερις μήνες. Κατά τη διάρκεια των οποίων ήδη έχω προγραμματίσει δύο σίγουρα ταξίδια, θα έρθουν οι φίλοι μου να με επισκεφτούν, θα έχει τα φεστιβάλ του επόμενου εξαμήνου, θα έρθουν καινούριοι φοιτητές. Όλα θα μπουν σε μια σειρά. Δεν λέω ότι θα σταματήσω να συναντώ δυσκολίες. Απλώς, πρέπει να μην ξεχνάω να βρίσκω την λάμψη σε όλα αυτά που κάνω. Μετά θα γυρίσω στην Αθήνα, και θα τα νοσταλγώ όλα.
Την αγαπάω τη Lille πολύ. Αγαπάω τους ανθρώπους της (από τις κυρίες στην γραμματεία της εστίας μέχρι τον μπάρμαν που δουλεύει στο poste). Και αγαπάω να μιλάω γαλλικά. Και ας κάνω και λάθη τις περισσότερες φορές. Έχω δεθεί με τη γλώσσα, και δεν μπορώ να σκεφτώ έναν ολόκληρο χρόνο δίχως να μιλάω γαλλικά. Μπορεί η ρουτίνα μου στην Lille, να είναι κατ'εμέ πολύ βαρετή, στο χέρι μου όμως είναι να την κάνω ενδιαφέρουσα. Τώρα γιατί, δεν το κάνω αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Νομίζω όλοι (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι), είμαστε καλοί στο να συνειδητοποιούμε τα προβλήματα και τα ελαττώματα μας, αλλά όταν πρέπει να οδηγηθούμε στην επίλυση τους ή έστω στην προσπάθεια αυτή, δεν κάνουμε τίποτα.
Απλώς πρέπει να μην ξεχνώ ένα πράγμα.Έχω 5 μήνες ακόμα στην Lille. Πέντε μήνες, τους οποίους πρέπει να εκμεταλλευτώ απ'όλες τις πλευρές.Θα κάνω πράγματα εκείνη την ώρα που τα σκέφτομαι και δεν θα αφήνω τίποτα "για αργότερα". Γιατί στο τέλος δεν θα τα κάνω ποτέ. Θέλω να μου δώσω την καλύτερη εμπειρία, της φοιτητικής μου ζωής. Και δεν πρέπει να το ξεχάσω για κανένα άγχος.
Αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου