Και αν είμαστε προορισμένοι να διασχίζουμε διαβάσεις, κοιτάζοντας στα μάτια τους περαστικούς, μήπως βρούμε αυτό το βλέμμα που θα μας ξυπνήσει, που θα μας ζεστάνει,που θα μας μιλήσει;Ψάχνοντας τον καθρέφτη των ματιών μας,το βλέμμα που δεν θα είναι άδειο, εκείνο το βλέμμα που θα μας φωνάξει λέξεις σε μια γλώσσα κοινή, σε μια γλώσσα κώδικα μεταξύ μας.
Και αν είμαστε προορισμένοι να διανύουμε αποστάσεις μόνοι, έχοντας μονάχα το σακίδιο μας στην πλάτη; Ένα σακίδιο γεμάτο συναισθήματα που περιμένουν να μοιραστούν, λέξεις που περιμένουν να ακουστούν, αναμνήσεις που ψάχνουν συμπρωταγωνιστή, όνειρα, γεύσεις, επιθυμίες και προσδοκίες. Φορώντας γερά παπούτσια που θα την βγάλουν στο περπάτημα. Που θα κρατούν τα πόδια μας σταθερά.
Και αν είμαστε προορισμένοι να αγαπάμε το λάθος άτομο; Να αγαπάμε μόνο και να μην αγαπιόμαστε ; Μπορείς αυτό να το αντέξεις; Και αν μπορείς, μέχρι πόσο μπορείς;
Τι ζητήσαμε; Λίγη στοργή και λίγη αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου