Fake plastic love

"She looks like the real thing

She tastes like the real thing

My fake plastic love

But I can't help the feeling

I could blow through the ceiling

If I just turn and run

It wears me out, it wears me out

It wears me out, it wears me out

If I could be who you wanted

If I could be who you wanted all the time"

Αφιερωμένο στους ανεκπλήρωτους έρωτες, σε εκείνους που δεν βλέπουν βαθιά, σε εκείνους που εθελοτυφλούν και σε εκείνους που δεν τολμάνε....

Λιλ-ιπούπολη

Υπάρχει ένα μέρος και 6 άνθρωποι που μου λείπουν τόσο πολύ.

Πριν από περίπου ένα χρόνο, εκεί που καθόμουν κάτω από ένα δέντρο, φύσηξε ένα αεράκι.....έκλεισα τα μάτια και όταν τα άνοιξα, είχα μεταφερθεί στην Λιλ-ιπούπολη.
Ναι την γνωστή Λιλιπούπολη. Μονάχα που ξέρετε, για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό.Είναι το ίδιο ταξίδι για πολλούς, αλλά ο καθένας το βιώνει με διαφορετικό τρόπο.

Στην δική μου Λιλιπούπολη, έκανα παρέα με ένα μεγάλο δέντρο και έπινα έναν ζωμό, φτιαγμένο από ήλιο. Οι άνθρωποι εκεί τραγουδούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κατά την άφιξη μου, κάποιος έβαλε στην τσέπη μου, ένα κουπονάκι με 5 ταξίδια εκτός Λιλιπούπολης. Κατά την παραμονή μου εκεί, έγινα φίλη με μία αρχαία σοφή, με έναν καραφλό που του άρεσαν τα βιντεοπαιχνίδια, έναν μάγειρα που έπαιζε γιουκαλίλι, μία τουφλέρ που έφτιαχνε υπέροχες κρέπες και πολλές καρακάξες, κρα κρα αναφωνούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έγινα φίλη με μία Ιταλίδα που άκουγε πανκ και ένα Ισπανό πάπια. 

Γνώρισα και μία κοπέλα με μεγάλα όνειρα, που έψαχνε το χρυσαλιφούρφουρο.'Ηθελε απεγνωσμένα να μάθει αν κάποιος την αγαπούσε. Έψαχνε παντού. Σε κάθε γωνιά αυτής της πόλης. Σε κάθε πάρκο, σε κάθε μπαρ, σε κάθε καφετέρια. Έψαχνε σε αγρούς, δάση, μουσεία και μονοπάτια. Έψαχνε σε χιλιάδες ζευγάρια μάτια. Αυτή η κοπέλα όμως, δεν είχε συνειδητοποιήσει πως είχε τόσο κοντά της ανθρώπους που την αγαπούσαν. 
Και τελικά ζώντας εκεί, στην μικρή μου Λιλιπούπολη, έμαθα τόσα πολλά.

Δεν θέλω να επιστρέψω. Γιατί δεν θα είναι το ίδιο. Δεν είμαι πια η ίδια. Και ίσως πρέπει να κρατήσω τη γεύση αυτής της εμπειρίας ανέπαφη.
Ένα πράγμα μόνο θα ήθελα. Να ξαναπήγαινα στην Λιλ, στο Ποστ, και να καθόμουν σε ένα τραπέζι με εκείνους τους φίλους, να πίναμε παστίς, να μιλούσαμε στα γαλλικά και να αναλύαμε γεγονότα και καταστάσεις.

Vous me manque trop mes amis. Si je peux, vous designer comme ça. Je vous remercie pour touts!
Tu me manque Lille. Tu resteras dans mon coeur. Pour maintenant, et pour toujours!

Love

Σκέψεις

Θέλω να περπατάω στο κρύο όταν δεν είμαι καλά.

Γιατί το κρύο σε επαναφέρει στην πραγματικότητα.Δεν κάνεις όνειρα,όταν κρυώνεις.Ούτε ελπίζεις.Πάρα μόνο συνειδητοποιείς. Ο κρύος αέρας σε γειώνει στο έδαφος εκεί που είναι η πραγματικότητα σου, εκεί που βρίσκεσαι εσύ.

Το κενό μεγαλώνει σιγά σιγά.

Ίσως τελικά να μην διαφέρω καθόλου από την Ζώη. 

Εγώ είμαι εκείνο το φεγγαράκι, μόνο, μέσα σε εκείνο το άδειο μπουκαλάκι.Λάμπω μα δεν με βλέπει κανείς. Θέλω να λάμψω, μα και πάλι ποιος θα με δει; Ποιος θα παρατηρήσει την αλλαγή; 

"Λάμπω εγώ, μα σε ένα σποτλαιτ που δεν μου είναι αρκετό."

"Δεν είχαμε καιρό να τους θάψουμε ούτε μέσα στις καρδιές μας.

Όχι... Δεν θα λείψω από κανέναν, δε θ'αφήσω κανένα κενό πίσω μου. Τα μετρό είναι φορτωμένα από κόσμο, τα ρεστωράν γεμάτα, τα κεφάλια πλημμυρισμένα από σκοτούρες κι εγώ γλίστρησα απ'τον κόσμο και τον άφησα γεμάτο. Σαν αυγό. 

Φαίνεται πως ήμουνα εντελώς περιττός.

Ωστόσο θα 'θελα να ήμουνα απαραίτητος σε κάτι ή σε κάποιον."

Ο χειρότερος μου φίλος

Η βαθιά και αληθινή αγάπη δεν χάνεται ξέρεις.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους αγαπώ πολύ. Τους υπεραγαπώ.
Λάθος.

Υπάρχει ένας άνθρωπος που τον υπεραγαπώ.
Και δεν ξέρω πως κατέληξα να τον αγαπάω τόσο. Ίσως γιατί είναι ειλικρινής. Ειλικρινής, καλός, τρελός και φίλος.Πλέον οι ειλικρίνειες του, όσο σκληρές και αν είναι δεν με πληγώνουν πια. Γιατί είναι αληθινά όλα αυτά που λέει.Περίεργο λίγο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Έχω τόσα πολλά να πω και να γράψω για εκείνον.Να σου πω την αλήθεια, αν με ρώταγες ποια είναι η συνταγή αυτής της φιλίας, δεν θα ήξερα την απάντηση με την πρώτη.
 Η σχέση βασίζεται σε τρία βασικά πράγματα. Κατανόηση, ειλικρίνεια, αγάπη.
Και προσπάθεια. Πολύ προσπάθεια.
Απλώς εγώ μερικές φορές ξεχνάω. Ή σκέφτομαι πρώτα τον εαυτό μου. Συγγνώμη γι'αυτό. Ξεχνάω πάντα να ρωτήσω αν είσαι καλά. Και συνήθως όταν δεν ρωτάω, όταν νομίζω πως όλα πάνε καλά,γιατί έτσι "φαίνεται", εκείνες τις φορές όλα είναι σκατά. Και δεν είμαι εκεί. Και λυπάμαι γι'αυτό.Πολύ.
Βέβαια, είσαι και εσύ λίγο δύσκολος.

Τέλος πάντων υπάρχει μία αμέτρητη λίστα για τα πράγματα που αγαπάω στον καλύτερο μου φίλο.

Αγαπάω  εκείνες τις φορές που γελάς με τις βλακείες που σου λέω.
Αγαπάω να παίζουμε το παιχνίδι των ονομάτων.
Αγαπάω τους πρόχειρους αυτοσχεδιασμούς μας.
Αγαπάω τις βαθιές και ειλικρινείς συζητήσεις μας.
Αγαπάω τις περιγραφές σου, για τις στιγμές που περνάς τέλεια. Και ας μην τις μοιραζόμαστε μαζί.
Αγαπάω να σε βλέπω χαρούμενο.
Αγαπάω να σε βλέπω ερωτευμένο.
Αγαπάω τις συναντήσεις μας. Και τις πολύ μικρές και τις πολύ μεγάλες.
Αγαπάω τις αγκαλιές σου.
Αγαπάω εσένα τον ίδιο.

Δεν μου φτάνει αυτό το ρήμα βασικά. Ούτε το, υπεραγαπάω! Μήπως βαθαγαπάω ; (αγαπάω βαθιά) Ή όμικρον ; Ή ριλαγαπάω ; (αγαπάω αληθινά)

Στεναχωριέμαι μόνο λίγο. Πολύ.
Στεναχωριέμαι που είναι τόσο πληγωμένος.
Στεναχωριέμαι που δεν πιστεύει στον εαυτό του.
Στεναχωριέμαι που δεν έλαβε το χειροκρότημα που θα έπρεπε στην παράστασή του.
Στεναχωριέμαι που με διώχνει όταν δεν είναι καλά.
Στεναχωριέμαι που δεν είναι καλά.

Ο καλύτερος μου φίλος είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος.
Δεν υπάρχει καλύτερος και χειρότερος φίλος βασικά.
Καλύτερος για μένα, πάει να πει κοντινότερος. Ο μοναδικός ίσως. Ο πιο αληθινός.
Και το χειρότερος πάλι τα ίδια θα σήμαινε.  Ίσως για να μην μπλοκάρει ο ίδιος,θα πρέπει να υιοθετήσω το δεύτερο επίθετο.
Ο χειρότερος μου φίλος λοιπόν, είναι ένας υπέροχος τύπος. Είμαι τυχερή. Είμαι άτυχη σε πολλά άλλα θέματα, αλλά ίσως αυτή η μεγάλη μου τύχη, να μπορεί να φέρει την ισορροπία στη ζωή της Δανάης.

Ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά, αμοιβαίο, μένει τώρα να ζήσουμε.
(Και ένα ταξίδι).
Και πολλά πολλά πολλά άλλα.

Δανάη

Μισοφέγγαρο

Τι σημαίνει η Δανάη για εσένα; Τι σημασία έχει; 

Αν ας πούμε πέθαινε, πως θα σου έμενε στο μυαλό;

Πες μου. Έχει μεγάλη σημασία στην παρούσα φάση της ζωής μου. 

Δεν σου ζητάω κάτι δύσκολο, ή τραγικό.

Σου ζητάω να εκφραστείς.

Γεννιόμαστε μόνοι. Πεθαίνουμε μόνοι.

Μήπως τελικά οι φίλοι είναι μία ψευδαίσθηση, της μοναξιάς;

Επιβίωσα

“And once the storm is over, you won’t remember how you made it through, how you managed to survive. You won’t even be sure, whether the storm is really over. But one thing is certain. When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.” 

― Haruki Murakami

                            I survived.

...

Πήγαινε την στο φεγγάρι για χάρη μου.