Σκέψεις

Θέλω να περπατάω στο κρύο όταν δεν είμαι καλά.

Γιατί το κρύο σε επαναφέρει στην πραγματικότητα.Δεν κάνεις όνειρα,όταν κρυώνεις.Ούτε ελπίζεις.Πάρα μόνο συνειδητοποιείς. Ο κρύος αέρας σε γειώνει στο έδαφος εκεί που είναι η πραγματικότητα σου, εκεί που βρίσκεσαι εσύ.

Το κενό μεγαλώνει σιγά σιγά.

Ίσως τελικά να μην διαφέρω καθόλου από την Ζώη. 

Εγώ είμαι εκείνο το φεγγαράκι, μόνο, μέσα σε εκείνο το άδειο μπουκαλάκι.Λάμπω μα δεν με βλέπει κανείς. Θέλω να λάμψω, μα και πάλι ποιος θα με δει; Ποιος θα παρατηρήσει την αλλαγή; 

"Λάμπω εγώ, μα σε ένα σποτλαιτ που δεν μου είναι αρκετό."

"Δεν είχαμε καιρό να τους θάψουμε ούτε μέσα στις καρδιές μας.

Όχι... Δεν θα λείψω από κανέναν, δε θ'αφήσω κανένα κενό πίσω μου. Τα μετρό είναι φορτωμένα από κόσμο, τα ρεστωράν γεμάτα, τα κεφάλια πλημμυρισμένα από σκοτούρες κι εγώ γλίστρησα απ'τον κόσμο και τον άφησα γεμάτο. Σαν αυγό. 

Φαίνεται πως ήμουνα εντελώς περιττός.

Ωστόσο θα 'θελα να ήμουνα απαραίτητος σε κάτι ή σε κάποιον."