Υπάρχει ένα μέρος και 6 άνθρωποι που μου λείπουν τόσο πολύ.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, εκεί που καθόμουν κάτω από ένα δέντρο, φύσηξε ένα αεράκι.....έκλεισα τα μάτια και όταν τα άνοιξα, είχα μεταφερθεί στην Λιλ-ιπούπολη.
Ναι την γνωστή Λιλιπούπολη. Μονάχα που ξέρετε, για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό.Είναι το ίδιο ταξίδι για πολλούς, αλλά ο καθένας το βιώνει με διαφορετικό τρόπο.
Στην δική μου Λιλιπούπολη, έκανα παρέα με ένα μεγάλο δέντρο και έπινα έναν ζωμό, φτιαγμένο από ήλιο. Οι άνθρωποι εκεί τραγουδούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κατά την άφιξη μου, κάποιος έβαλε στην τσέπη μου, ένα κουπονάκι με 5 ταξίδια εκτός Λιλιπούπολης. Κατά την παραμονή μου εκεί, έγινα φίλη με μία αρχαία σοφή, με έναν καραφλό που του άρεσαν τα βιντεοπαιχνίδια, έναν μάγειρα που έπαιζε γιουκαλίλι, μία τουφλέρ που έφτιαχνε υπέροχες κρέπες και πολλές καρακάξες, κρα κρα αναφωνούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έγινα φίλη με μία Ιταλίδα που άκουγε πανκ και ένα Ισπανό πάπια.
Γνώρισα και μία κοπέλα με μεγάλα όνειρα, που έψαχνε το χρυσαλιφούρφουρο.'Ηθελε απεγνωσμένα να μάθει αν κάποιος την αγαπούσε. Έψαχνε παντού. Σε κάθε γωνιά αυτής της πόλης. Σε κάθε πάρκο, σε κάθε μπαρ, σε κάθε καφετέρια. Έψαχνε σε αγρούς, δάση, μουσεία και μονοπάτια. Έψαχνε σε χιλιάδες ζευγάρια μάτια. Αυτή η κοπέλα όμως, δεν είχε συνειδητοποιήσει πως είχε τόσο κοντά της ανθρώπους που την αγαπούσαν.
Και τελικά ζώντας εκεί, στην μικρή μου Λιλιπούπολη, έμαθα τόσα πολλά.
Δεν θέλω να επιστρέψω. Γιατί δεν θα είναι το ίδιο. Δεν είμαι πια η ίδια. Και ίσως πρέπει να κρατήσω τη γεύση αυτής της εμπειρίας ανέπαφη.
Ένα πράγμα μόνο θα ήθελα. Να ξαναπήγαινα στην Λιλ, στο Ποστ, και να καθόμουν σε ένα τραπέζι με εκείνους τους φίλους, να πίναμε παστίς, να μιλούσαμε στα γαλλικά και να αναλύαμε γεγονότα και καταστάσεις.
Vous me manque trop mes amis. Si je peux, vous designer comme ça. Je vous remercie pour touts!
Tu me manque Lille. Tu resteras dans mon coeur. Pour maintenant, et pour toujours!
Πριν από περίπου ένα χρόνο, εκεί που καθόμουν κάτω από ένα δέντρο, φύσηξε ένα αεράκι.....έκλεισα τα μάτια και όταν τα άνοιξα, είχα μεταφερθεί στην Λιλ-ιπούπολη.
Ναι την γνωστή Λιλιπούπολη. Μονάχα που ξέρετε, για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό.Είναι το ίδιο ταξίδι για πολλούς, αλλά ο καθένας το βιώνει με διαφορετικό τρόπο.
Στην δική μου Λιλιπούπολη, έκανα παρέα με ένα μεγάλο δέντρο και έπινα έναν ζωμό, φτιαγμένο από ήλιο. Οι άνθρωποι εκεί τραγουδούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κατά την άφιξη μου, κάποιος έβαλε στην τσέπη μου, ένα κουπονάκι με 5 ταξίδια εκτός Λιλιπούπολης. Κατά την παραμονή μου εκεί, έγινα φίλη με μία αρχαία σοφή, με έναν καραφλό που του άρεσαν τα βιντεοπαιχνίδια, έναν μάγειρα που έπαιζε γιουκαλίλι, μία τουφλέρ που έφτιαχνε υπέροχες κρέπες και πολλές καρακάξες, κρα κρα αναφωνούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έγινα φίλη με μία Ιταλίδα που άκουγε πανκ και ένα Ισπανό πάπια.
Γνώρισα και μία κοπέλα με μεγάλα όνειρα, που έψαχνε το χρυσαλιφούρφουρο.'Ηθελε απεγνωσμένα να μάθει αν κάποιος την αγαπούσε. Έψαχνε παντού. Σε κάθε γωνιά αυτής της πόλης. Σε κάθε πάρκο, σε κάθε μπαρ, σε κάθε καφετέρια. Έψαχνε σε αγρούς, δάση, μουσεία και μονοπάτια. Έψαχνε σε χιλιάδες ζευγάρια μάτια. Αυτή η κοπέλα όμως, δεν είχε συνειδητοποιήσει πως είχε τόσο κοντά της ανθρώπους που την αγαπούσαν.
Και τελικά ζώντας εκεί, στην μικρή μου Λιλιπούπολη, έμαθα τόσα πολλά.
Δεν θέλω να επιστρέψω. Γιατί δεν θα είναι το ίδιο. Δεν είμαι πια η ίδια. Και ίσως πρέπει να κρατήσω τη γεύση αυτής της εμπειρίας ανέπαφη.
Ένα πράγμα μόνο θα ήθελα. Να ξαναπήγαινα στην Λιλ, στο Ποστ, και να καθόμουν σε ένα τραπέζι με εκείνους τους φίλους, να πίναμε παστίς, να μιλούσαμε στα γαλλικά και να αναλύαμε γεγονότα και καταστάσεις.
Vous me manque trop mes amis. Si je peux, vous designer comme ça. Je vous remercie pour touts!
Tu me manque Lille. Tu resteras dans mon coeur. Pour maintenant, et pour toujours!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου