Νιώθω λίγο μόνη τώρα τελευταία. Ίσως γιατί όλοι μου οι φίλοι βρίσκονται μακριά. Και είναι όταν ανοίγει ο καιρός που θες να πας βόλτες, να κάνεις πράγματα, και χωρίς παρέα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Ίσως να φταίει και το άγχος του διαβάσματος. Κουράστηκα....Θέλω να γυρίσω πίσω.
Δεν λέω ότι δεν θα μου λείψει η Λιλ σαν πόλη. Έζησα εδώ πάρα πολλά πράγματα. Αλλά νομίζω ότι φτάνει.Μου φτάνει δηλαδή.Δεν έχω και λεφτά...Όλα τα παιδιά που γνώρισα εδώ αρχίζουν να φεύγουν. Αισθάνομαι ότι όλο αυτό έφτασε στο τέλος του. Το δέντρο της αυλής μου ξανάνθισε.
Συνήθως τον καιρό της βροχής αισθάνεσαι περισσότερο μόνος. Έλα που όμως, σε εμένα τα συνηθισμένα για τους άλλους πράγματα, συμβαίνουν με τρόπο διαφορετικό.Το μόνο που θέλω είναι να τελειώσω τις εξετάσεις και να πηγαίνω σε πάρκα να αράζω, ακούγοντας μουσική, να ρουφάω τον ήλιο, τις μυρωδιές, να με χτυπάει ο φρέσκος αέρας στο πρόσωπο. Και είμαι μόνη, αυτή είναι η μεγαλύτερη μου επιθυμία. Απλώς πριν πρέπει να δώσω τα μαθήματα μου, και να επιτύχω, όχι τίποτα. Ωχ παναγία μου, το άγχος είναι μεγάλο και οι έγνοιες πολλές. Δεν μπορώ να τις βγάλω από μέσα μου. Θα κουβαλάω αυτό το βάρος μέχρι να τελειώσω τις εξετάσεις.
Όχι ότι μετά θα ελαφρύνω την ψυχή μου. Έχω και κάποια βάρη ακόμα να κουβαλάω.Ας είναι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου