Το δέντρο μου

Δεν είναι περίεργο να αναπτύσσεις φιλία με ένα δέντρο?

   Τις τελευταίες μέρες,έχω αποκτήσει την συνήθεια να κάθομαι και να κοιτάω ώρες έξω από το παράθυρο. Βάζω μουσική και κοιτάω έξω και σκέφτομαι. Η θέα του παραθύρου μου βρίσκει σε ένα δέντρο. Το δέντρο μου. Αυτή τη στιγμή χορεύει υπό τους γαλήνιους και μαγικούς ήχους του Johnny Flynn και της αδερφής του, που λένε κάτι για αγάπη και σπίτι και σκέψεις. Και με κοιτάει ενώ γράφω ιστορίες.

   Λένε ότι μπορείς να δεθείς μόνο με ανθρώπους, καθώς έχουν ψυχή και μυαλό και ομιλία και μπορούν να υπάρξουν συζητήσεις, στήριξη, στιγμές. Ίσως όμως, οι άνθρωποι που το λένε αυτό, δεν έχουν γνωρίσει το δέντρο μου. Δεν τον έχουν δει να ξεγυμνώνεται, να στέκει όρθιο σε βροχές,καταιγίδες,δυνατούς ανέμους και έπειτα να ανθίζει. Εκεί που το κορμί του ήταν άδειο, σιγά σιγά άρχισαν να φυτρώνουν καρποί και στη συνέχεια πράσινα φύλλα, τα οποία κάποια στιγμή θα γίνουν πορτοκαλί και έπειτα πάλι θα πέσουν.
Όλα είναι κύκλος.

 Το κοιτάω και το ευχαριστώ με δάκρυα στα μάτια. Γιατί ήταν εκεί,περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Σ'ευχαριστώ δέντρο μου. Σε γνώρισα την πιο ενθουσιώδη μέρα της ζωής μου, την πρώτη Σεπτέμβρη. Σ'ευχαριστώ που ήσουν εδώ στην αλλαγή μου. Εγώ και εσύ ανθίσαμε μαζί. Σ'ευχαριστώ που ομόρφυνες την ανατολή και την δύση του ηλίου.Σ'ευχαριστώ που ομόρφυνες τα απογεύματα και τα βράδια μου, σ'ευχαριστώ που αντέχαμε μαζί τους βοριάδες. Σ'ευχαριστώ που μου έμαθες να χαίρομαι τα μικρά και τα απλά πράγματα της ζωής. Ίσως εσύ μου λείψεις περισσότερο απ'όλους εδώ στην Λιλ. Στη σκέψη, ότι τα επόμενα χρόνια κάποιος άλλος θα σε βλέπει και ίσως να μην σε εκτιμήσει ποτέ, στεναχωριέμαι για εσένα. Γιατί είσαι τόσο όμορφο δέντρο.Ειδικά όταν χορεύεις. Είναι σαν τον μικρό πρίγκιπα και τα τριαντάφυλλα του. Εσύ δεν είσαι ένα δέντρο ίδιο με τα άλλα. Είσαι το δέντρο μου, εκείνο που αγάπησα, και εκείνο που θα μου φέρει δάκρυα στα μάτια όταν θα πρέπει να το αποχαιρετήσω. 

Μας δένει ένας δεσμός μαγικός, από ασημόσκονη και μαγεία. 

  Όταν θα σκέφτομαι την Λιλ, θα σκέφτομαι την θέα απ'το παράθυρο του δωματίου μου και το δέντρο μου. Και θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Και αν κάποια στιγμή επιστρέψω, θα έρθω ένα απόγευμα κρυφά στον κήπο της εστίας και θα το χαιρετήσω. Γιατί απλά ήσουν εκεί στα όνειρα,στις σκέψεις,στη μουσική,στην καρδιά της Δανάης....

Ευχαριστώ